***

Гомер безнең кыска җәй кебек —
Чәчәк аткан чагы аз була.
Килеп җиткәч инде алтын көзгә
Күңелләргә тирән моң тула.

Берәү ялгыш авыр сүз әйтсә дә,
Хәтер кала, күңел кителә.
Кемдер исә ихлас хәлең белсә,
Күздән якты нурлар бөркелә.

Җылы караш тансыклаган җанны
Сизгер кеше тоеп ала ул.
Үз борчуын бер кырыйга куеп,
Юатырдай сүзләр таба ул.

Җанда булган миһербанлык хисен
Жәлләмичә өләш үзең дә.
Акыл җыеп гомер кичкән кеше
Юмарт була һәм дә түзем дә.

Үзеңнең дә яшәү көчең артыр,
Жәлләмәсәң йөрәк җылысын.
Салкын көзнең кыраулары төшмәс,
Иминлектә балкып торырсың.

Алтын көзнең асыл бизәгедәй
Җылы торсын бездән бөркелеп.
Туар таңның кадерләрен белеп,
Яшик әле нурга күмелеп.