Белә торып

Кырыс, кырку күңел белән иңлим
Яшьлегемнең тәүге язларын.
Кемнән алда якты эз калдырды,
Кемнәр саксыз җанны тырмады?

Күлмәк түгел, хәтта тән дә тузган,
Күпме еллар йөген күтәреп.
Баштан кичкән гамьгә чыдамыйча
Юкарды бит чәчләр сүсәреп.

Үкенүләр тау кадәрле биек,
Шатлык мизгелләре тәбәнәк.
Рух күгенең йолдызлары сирәк,
Гел яңгыры тора сибәләп.

Гомер буе җыйган акыллар да
Ник кирәксез икән картайгач?
Кеше морадына ирешәдер
Алдан фәкать бәхет яралгач...

Гадел бизмәннәрне авырайтыр,
Игелекле булса гамәле.
Бер заяга гомер үтмәгән бит,
Үтәлмәсә хәтта теләгең.

Шөкер итә белү олы сәнгать,
Шунысы көчтән килми кайвакыт.
Кара уйлар җанны тырнап тора,
Ә аклыкны куып тараттык...

Белә торып язмыш кочагына
Хисләнергә ярсу җан аттык.
Мирас җемелдәвен чынга алып,
Шунда чабып гомер саргайттык...