19/04/2012

Хыялым бул…

Хыялларым аша очып килеп,
Кердең кинәт минем аңыма.
Һич тә көтмәгәндә  кулың сузып,
Килеп бастың син яныма...

Очкын тулы кара күзләр белән
Карадың да телдең йөрәкне.
Язмышыма мин бик рәхмәтлемен
Биргән өчен бу зур “бүләкне”.

Сине күрү – таңнарымның яме,
Тормышымның гаме ахрысы.
Сүз дәшкәндә, йөзләреңә карап,
Уйлыйм : “юк, төш түгел бу ахрысы”...

Әй дулкынлана соң инде,
Әй дулый минем күңел.
Син – иң якты йолдызым бит,
Синсез караңгы күгем.

Тик йөрәктәге шикләрне
Мин таратырга телим...
Ышанычымны аклачы,
Күңел көзгеңне ачсаңчы
Хыялым бул син минем...

Комментариев нет:

Отправить комментарий