Базар заманы

Бөтен нәрсә сатар заман,           
Кайнап тора утлы казан.              
Шул казанда тере калган
Максатына юлын ярган.  

Үзен саткан дус-ишенә
Ваисыбызның хәтер калган?
Куандырма утлар йотып,               
 Бу дөньяда бар да ялган.  

Хыянәткә керә диеп                 
Офтанма ла, хәләл ярың.
Мәхәббәтне саттым диген,
Төзәлмәсә, күңел яраң.                    

Сирәк очрак: сине сата                   
Күкрәк имгән газиз балаң.            
Монысы чынлап бәла инде —
Өметләрең акланмаган.             

Бөтен нәрсә сатар заман,              
Бүтәннәр күк син дә алдан!      
Барыбер дә отылырсың,               
Ялар булсаң, әгәр табан.

Син дә бәлки сатар идең —          
Тик намусың алдан туган.           
Шуңа күрә гомер буе
Ябынырсың кыска юрган.