Шагыйрьгә эндәшү

Ятимлектә яшәгәнсең,
Җиде ятлар кулында.
Матур шигырьләр язгансың,
Туган телең турында.
Яратабыз шигырьләрең,
Көйгә салып җырларга.
Өйрәнәбез нәни чактан
“Туган тел”не тыңларга.
Шүрәле һәм Су анасын
Барлык бала да белә.
Күптән күренмиләр инде,
Без яшәгән җирләрдә.
Су анасы суга кергән
Калдырган алтын тарак.
Булган икән бит авылда
Урлаучы малай-карак.
Былтыр исемле егет
Шүрәлене алдаган.
Озын-озын бармакларын
Зур ярыкка кыстырган.
Безнең заманга да калган
Син җыйган кура җиләк.
Без дә җыябыз аны
Әбием белән чиләк-чиләк.
Болыннарга чыгып уйный
Бала белән Күбәләк.
Сәхнәләрдән шул җырыңны
Җырлыйбыз без бергәләп.

Кәҗә белән сарыгың
Кайда йөриләр икән?
Урманнардан бүре качты,
Боткага су эзлиләрме икән?
Кәҗәләр артты авылда,
Галиләр артмас микән?
Мәктәпләр ябабыз диләр,
Галиләр тартмас микән?
Син кирәк, Тукай абый,
Әйтергә бүген сүзең.
Заманалар безнең
файдага түгел,
Кайт булмаса үзең!
Синең урында булсам,
Мин түзмәс идем.
Гаяз Исхакыйны җитәкләп,
Кайтыплар килер идем.

ЕГЭлар аяктан ега,
Балалар надан, телсез кала.
Сарыклар белән шыплап
тула кала,
Авыллар ятим кала.
Сиңа эндәшә Бөрбашның
Тиктормас татар кызы.
Замананы үзгәртергә
Тукайлар кирәк әле,
Тукайлар кирәк әле.