Чыпчык Чырык белән сыерчык Сайра (әкият)

Көз. Әче җил сызгыра. Урамда салкын. Чыпчык Чырык бушап калган сыерчык оясына кереп качты. Күптән түгел ул дусты Сайраны җылы якка озатып җибәрде. «Хәзер Сайра җылы якта рәхәтләнеп сайрый торгандыр», — дип уйлап куйды чыпчык. Сыерчык Сайра җылы якка киткәндә Чырык дустыннан:
— Сиңа күчтәнәчкә нәрсә алып кайтыйм? — дип сорады. — Тәмле көньяк орлыкларымы?
— Юк, кирәк түгел. Аларны күтәреп йөрергә сиңа авыр булыр, — дип җавап кайтарды Чырык.
— Алайса, нәрсә алып кайтыйм икән соң? —дип, уйга калды Сайра. — Бәлки, берәр тәмле җимеш алыргадыр, ә, Чырык дустым?
— Юк, юк, мәшәкатьләнмә, — диде чыпчык.
Сайраның тәмам кәефе кырылды. Шулчак Чырык:
— Син безгә язны кире алып кайтырсың, Сайра! Яз кызы җылы якта яшәп калмасын тагын! — диде.