Зирәк егет (Әкият)

Борын-борын заманда 6eр патша яшәгән. Аның бик матур Зөһрә исемле кызы булган. Көннөрдөн бер көнне патша авырып киткән һәм кызына әйткән: "Миңа яшәргә күп вакыт калмады. Син, кызым, әйбәт кияү табарга тырыш», - дигән. Патша бай егетләрен чакырткан да кызына үзенә ошаганын сайларга кушкан. Кыз исә боларның берсен дә ошатмаган. Шул ук көнне бер ярлы гына егет кергән һәм патшага әйткән:

- Бу матур кызыгызны миңа бирегез, - дигән.
- Мин сиңа чыгармын, тик минем өч соравыма башта җавап тап, - дигән кыз.
Егет ризалашкан.
- Дөньяда иң майлы әйбер нәрсә? Иң тәмлесе ни? Иң матуры нәрсә?
Егет кара кайгыга баткан, ни әйтергә дә  белмәгән.
- Улым, ник шулай бик боек син? - дигән әнисе. Егет аңа бәйнә-бөйнә барысын да сөйләп биргән.
- Әй, улым, бер дә борчылма, сорауларың бик җайлы, - дигән әнисе. — Дөньяда иң майлы әйбер - ул җир туфрагы, иң тәмлесе - яхшы тел, иң матуры — яхшы кешенең күңеле.
Егет әнкәсенә рәхмәтләр укып, патша сараена юл тоткан. Патша кызына җаваплар бик ошаган. Патша егеткә кызын, үзенең тәхетен биргән. Ул бик әйбәт патша булып, халкын зурлап, хатыны белән әле дә булса матур гомер итәләр, ди.