Тукайга

Үрнәк алып бары синнән генә
Аяк бастым шигърият иленә.
Кереп киттем синең әсәрләрең аша
Хыялымның иң серле түренә.

Шигырьләрең - матур сукмаклардыр;
Әкиятләрең - гүя урманнар.
Әз түгелдер шул сукмаклар буйлап
Урманыңа кереп калганнар.

һәр язылган сүзең, минем өчен,
Шул урманда кошлар сайравы.
Ул кошларның пари җыр-моңнарын
Бер дә кыен түгел аңлавы...

Синең иҗатыңнан илһам алып,
Шигъри юллар үрәм берәм-берәм.
Күңелем белән сиңа якынаеп,
Даһи Тукай, сине үрнәк күрәм!