Борын-борын заманда, кәҗә командир, саескан сотник булган заманда, яшәгән ди, булган ди, зур кикрикле, кызыл читекле баһадир әтәч белән нәфис тавык. Әтәч бик бай булган, ди, җәмәгате тавыкны алтын-көмешкә төреп, ефәктән генә киендергән. Бервакыт тавыкның итәк тулы бала-чагасы дөньяга килгән. Әниләре аларны такмак әйтеп, җырлап, бишектә тирбәткән. Чебиләр бик акыллы, сүз тыңлаучан булганнар, тик араларында бик елак, тәртипсез бала - Чик-чирик бар икән. Көннәрдән беркөнне ул бишектән егылып төшеп, аягын авырттырган. Әтәч белән тавык бик борчылган, нинди генә дәвалау ысуллары кулланмаганнар, берсенең дә файдасы тимәгән. Чик-чирик бик сызланган. "Аягым тазарса, әти-әни сүзеннән чыкмас идем", - дигән.
Менә аларга бер юлаучы кергән. Ул бу хәлләрне күреп, ярдәм итәргә теләгән һәм, Чик-чирикне үзенең җиңел машинасына утыртып, табибка алып киткән. Табиб чебине бик тиз дәвалаган. Әтисе белән әнисе бик сөенгән, табибка һәм юлаучыга рәхмәтләр укыганнар. Ә Чик-чирик, шул көннән башлап, бик тырыш, акыллы, тәртипле балага әверелгән. Хәзер алар барысы бергә матур итеп гомер итәләр, ди.
Комментариев нет:
Отправить комментарий