Рәхмәт, әбием!

Җиде дистә язлар узып киткән,
Җиде дистә көзләр үткәннәр...
Ө син һаман унсигездә кебек,
Кызлар көнләшерлек үзеңнән.

Тормыш диңгезендә сабыр гына
Авырлыклар кичеп йөзгәнсең.
Син икән бит, әби, безнең бәхет,
Безгә һәрчак ярдәм итәсең!

Синең җылы караш таң нурыдай
Гел елмаеп, назлап уятыр.
Синең олы җанлы күңелкәең
Авыр чакларымда юатыр.

Әбием, бәгърем, синдә генәдер ул
Ак болытлардан да ак күңел.
Җиде дистә гомер үткәненә
Шатлан, әби, бәхетләргә күмел!!!